ਪੰਜਾਬੀ ਪਕਵਾਨ

ਫਰਮਾ:ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਪੰਜਾਬੀ ਪਕਵਾਨ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਖੇਤਰ ਤੱਕ ਭੋਜਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹੈ। ਇਹ ਪਕਵਾਨ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵੱਖ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਤਰੀਕੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪਰੰਪਰਾ ਹੈ। ਤੰਦੂਰੀ ਕਲਾ ਪਕਵਾਨ ਪਕਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੂਪ ਹੈ। ਹੁਣ ਜੋ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਈ ਹਿਸੇਆ, ਯੂਕੇ, ਕੈਨੇਡਾ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਥਾਨਕ ਪਕਵਾਨ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਤੇ ਖੇਤੀ -ਸ਼ੈਲੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹੜੱਪਾ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹੈ।

ਲੋਕਲ ਵਧ ਰੇਸ਼ੇ ਵਾਲੇ ਭੋਜਨ ਸਥਾਨਕ ਪਕਵਾਨ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਖਾਸ ਤੋ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪਕਵਾਨ ਵਿਆਪਕ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਅਤੇ ਮੀਟ ਪਕਵਾਨ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮੱਖਣ ਵਰਗੇ ਸੁਆਦ ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮਕੀ ਦੀ ਰੋਟੀ ਤੇ ਸਰੋ ਦਾ ਸਾਗ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੁਖ ਪਕਵਾਨ ਹਨ।

ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਬਾਸਮਤੀ ਚਾਵਲ ਦੀਆ ਕਈ ਅਲਗ ਅਲਗ ਤਰਹ ਦੀਆ ਕਿਸਮਾ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਅਲਗ ਅਲਗ ਤਰਹ ਦੀਆ ਕਿਸਮਾ ਦੇ ਚਾਵਲਾ ਤੋ ਕਈ ਤਰਹ ਦੇ ਪਕਵਾਨ ਬਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਕਾਏ ਚਾਵਲ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਚੋਲ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਾਵਲ ਤੋਂ ਕਈ ਕਿਸਮ ਦੇ ਸਬਜ਼ੀ ਅਤੇ ਮੀਟ ਅਧਾਰਿਤ ਪਕਵਾਨ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ

ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦੀਆ ਕਈ ਸ਼ੈਲੀਆ ਉਪਲਬਧ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅਜੇ ਵੀ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦੇ ਮਕਸਦ ਲਈ ਰਵਾਇਤੀ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸਹੂਲਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਲੱਕੜ - ਕੱਡ ਅਤੇ ਚੂਨੇ ਦੇ ਓਵਨ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਲਕੜ ਜਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਟੋਵਾ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦੇ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਤਰੀਕਾ ਖਤਮ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦੀ ਇਸ ਕਿਸਮ ਤੋ ਹੀ ਪਕਵਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਤੰਦੂਰੀ ਸ਼ੈਲੀ ਲੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਆਮ ਤੋਰ ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਤੰਦੂਰ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣੇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਤੰਦੂਰੀ ਪਕਾਉਣ ਰਵਾਇਤੀ ਤੋਰ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹੈ

ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦੀ ਇਹ ਸ਼ੈਲੀ 1947 ਦੇ ਬਟਵਾਰੇ ਤੋ ਬਾਦ ਜਦ ਪੰਜਾਬੀ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਵਿਸਥਾਪਿਤ ਹੋਏ, ਤਦ ਇਹ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਗਿਆ. ਦਿਹਾਤੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਨੂੰ ਫਿਰਕੂ ਤੰਦੂਰ ਹੋਣਾ ਆਮ ਗਲ ਹੈ ਜਿਨਾ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਕਾਠ ਤੰਦੂਰ ਦੇ ਤੋਰ ਤੇ ਵੀ ਜਾਣੇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਰੇਸ਼ੇਦਾਰ ਪਕਵਾਨ

ਪੰਜਾਬ ਕਣਕ, ਚਾਵਲ ਅਤੇ ਡੇਅਰੀ ਉਤਪਾਦਾ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਉਤਪਾਦਕ ਹੈ, ਇਹ ਉਤਪਾਦ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਦੇ ਰੇਸ਼ੇਦਾਰ ਖੁਰਾਕ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਖੇਤਰ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਡੇਅਰੀ ਉਤਪਾਦ ਦੇ ਸਭ ਤੋ ਵੱਧ ਪ੍ਰਤੀ ਵਿਅਕਤੀ ਉਪਯੋਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਡੇਅਰੀ ਉਤਪਾਦ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਖੁਰਾਕ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭਾਗ ਹਨ।

ਦੁੱਧ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥ

ਸਪਸ਼ਟ ਮੱਖਣ, ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਦਾ ਤੇਲ, ਪਨੀਰ ਅਤੇ ​​ਮੱਖਣ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਪਕਵਾਨਾ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਪਸ਼ਟ ਮੱਖਣ ਸਭ ਅਕਸਰ ਰੂਪ ਘਿਉ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਉੱਤਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾ ਨੇ ਇੱਕ ਸਥਾਨਕ ਪਨੀਰ “ਧਾਗ” ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪਰ ਧਾਗ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਰੀਤ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰੇ ਹੈ।

ਖੁਰਾਕ ਏਡੀਕਟਿਵ ਅਤੇ ਚਟਨੀ

ਖੁਰਾਕ ਏਡੀਕਟਿਵ ਅਤੇ ਚਟਨੀ ਪਕਵਾਨਾ ਦਾ ਫਲੇਵਰ ਵਧਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਆਮ ਤੋਰ ਤੇ ਵਰਤੇਆ ਜਾਨ ਵਾਲਾ ਏਡੀਕਟਿਵ ਸਿਰਕਾ ਹੈ। ਫੂਡਕਲਰ ਵੀ ਏਡੀਕਟਿਵ ਦੇ ਤੋਰ ਤੇ ਸਵੀਟ ਡਿਸ਼ ਅਤੇ ਖਾਣੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਿਠਾਈ ਵਜੋਂ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਇੱਕ ਮਿੱਠੇ ਚਾਵਲ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਰੰਗ ਜਰਦਾ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ