ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ

{{#ifeq:{{{small}}}|left|}}

ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ (ਮੌਤ 21 ਅਪਰੈਲ, 1526) ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਦਾ ਅੰਤਮ ਸੁਲਤਾਨ ਸੀ। ਉਹ ਅਫਗਾਨ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਭਾਰਤ ਉੱਤੇ 1517 - 1526 ਤੱਕ ਰਾਜ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੁਗਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਾਰ ਹੋਇਆ, ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਨੇ ਇੱਥੇ ਤਿੰਨ ਸ਼ਤਾਬਦੀਆਂ ਤੱਕ ਰਾਜ ਕੀਤਾ।

ਇਬਰਾਹਿਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਸਿਕੰਦਰ ਲੋਧੀ ਦੇ ਮਰਣੋਪਰਾਂਤ ਗੱਦੀ ਮਿਲੀ। ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਾਸਕੀਏ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਸਮਾਨ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਉਸਨੂੰ ਅਨੇਕ ਵਿਦ੍ਰੋਹਾਂ ਦਾ ਸਾਮਣਾ ਕਰਣਾ ਪਡਾ। ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਮਰਾਜ ਪੱਛਮ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਤੱਕ ਪ੍ਰਸਾਰ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਆਗਰਾ ਉੱਤੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ। ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਗ਼ਾਵਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਬਰਾਹਿਮ ਨੇ ਪੁਰਾਣੇ ਅਤੇ ਉੱਤਮ ਫੌਜ ਕਮਾਂਡਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਫਾਦਾਰ ਨਵੇਂ ਵਾਲੀਆਂ ਵਲੋਂ ਬਦਲ ਕਰ ਦਰਬਾਰ ਦੇ ਨਾਵਾਬੋਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਖੁਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਤਦ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲੋਕ ਹੀ ਡਰਾਣ ਧਮਕਾਨੇ ਲੱਗੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਓੜਕ ਅਫਗਾਨੀ ਦਰਬਾਰੀਆਂ ਨੇ ਬਾਬਰ ਨੂੰ ਕਾਬਲ ਵਲੋਂ ਭਾਰਤ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਣ ਲਈ ਸੱਦਿਆ ਕੀਤਾ।

ਇਬਰਾਹਿਮ ਦੀ ਮੌਤ ਪਾਨੀਪਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਹੋ ਗਈ। ਬਾਬਰ ਉੱਚ ਕੋਟਿ ਦੇ ਫੌਜੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਲੋਧੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦਾ ਵੱਖ ਹੋਣਾ ਉਸ ਦੇ ਪਤਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਫੌਜ ਕਾਫ਼ੀ ਬਡੀ ਸੀ।

ਇਹ ਲੇਖ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਅਧਾਰ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਵਧਾਕੇ ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ